Autor: Ula

Pierwszego grudnia 2016 roku dotarł do domu dziecka Pielgrzym w Mariupolu kolejny konwój humaniratny współorganizowany przez Towarzystwo Przyjaciół Ukrainy. Nasi wolontariusze – Edyta i Jakub wraz ze lwowską organizacją Niewolników do raju nie wpuszczają dostarczyli dzieciakom kilkaset kilogramów odzieży, przedmiotów pierwszej potrzeby oraz produktów spożywyczych. Uściskom, podziękowaniom i radości nie było końca. Nasi wolontariusze wracają już z Ukrainy a my rozpoczynamy kolejną zbriórkę dla dzieci – ofiar rosyjskiej agresji na Ukrainę. 

Zapraszamy na spotkanie z Michałem Olechem, gdańszczaninem, fotografem, wschodolubem. Gdy pięć lat temu jechał pierwszy raz na Ukrainę, nie przeczuwał jeszcze, że wpadnie po uszy. Od tamtej pory odwiedza ten kraj kilka razy w roku, chodząc po Karpatach, po wsiach w dolinach, odwiedzając miasta i miasteczka zachodniej Ukrainy. Na spotkaniu Michał opowie o swoich podróżach i pokaże kilka zdjęć. WSTĘP WOLNY. Spotkanie odbędzie się w ośrodku TOWARZYSTWA PRZYJACIÓŁ UKRAINY – UL.Podchorążych 15/19 , lokal 38B , domofon 13. Skrzyżowanie ulicy Gagarina z Czerniakowską, przystanek SIELCE autobusy 131, 180, 166, 162, 185, 168

Trzecia tura akcji Dzieci Majdanu Ratunek – dzieci na leczeniu w klinice – w partnerstwie z  Columna Medica i Dworzeconline.pl , Medax Trans oraz CEDEPE Drodzy przyjaciele Ukrainy, z przyjemnoscią informujemy, że 26 października 2015r. trzecia tura dzieci z akcji Dzieci Majdanu – RATUNEK  przybyła na leczenie do kliniki Columna Medica na 10-dniowy kurs rehabilitacji. Informacje o naszym naszych przyjacielach Dzieci Majdanu – RATUNEK: Columna Medica specjalizuje się w nieoperacyjnym leczeniu kręgosłupa. Kręgosłup jest tutaj pod najlepszą opieką. Wykwalifikowana kadra lekarzy i fizjoterapeutów, najnowocześniejszy sprzęt diagnostyczno-rehabilitacyjny oraz indywidualne podejście do Pacjenta sprawia, że pobyt w Columna Medica to trafiona inwestycja we własne zdrowie. Poza pobytami rehabilitacyjnymi oferuje turnusy diagnostyczne, profilaktyczne, odchudzające czy relaksacyjne oraz zabiegi medycyny estetycznej i profesjonalne zabiegi kosmetyczne. W Columna Medica zdrowie i aktywność są zawsze na pierwszym  miejscu.### columnamedica.pl https://www.facebook.com/RehabilitacjaMedyczna   Dworzec Online to więcej niż wyszukiwarka połączeń i rozkłady jazdy – tutaj dowiesz się o ciekawych miejscach i wydarzeniach, znajdziesz najlepsze połączenia wielu przewoźników, sprawdzisz ich standardy podróży, a także kupisz bilety autobusowe w kilku prostych krokach. Zapraszamy! dworzeconline.pl Firma Medax-Trans s.c. istnieje nieprzerwanie na rynku od 2000 roku. Działalność firmy obejmuje: transport sanitarny i medyczny, wizyty domowe internistyczne i pediatryczne oraz zabezpieczenia medyczne imprez masowych. medaxtrans.pl Szczególne podziękowania od Towarzystwa Przyjaciół Ukrainy keirujemy dla firmy CEDEPE – eksperta rynku biznesowego w Polsce i w Ukrainie, gdzie pracują ludzie z ogromnym SERCEM ! cedepe.pl

Po 12 latach działalności TPU ma swoje miejsce na ul. Podchorążych w Warszawie  – zapraszamy do nas wszystkich mieszkańców oraz gości. Niniejszym pragniemy się podzielić naszą radością – zostaliśmy zwycięzcami konkursu ogłoszonego przez dzielnice Mokotów na lokal społeczno – użyteczny na preferencyjnych warunkach. Co prawda czeka nas remont i ogrom pracy, ale jesteśmy pozytywistami i cieszymy się z tego, że mamy miejsce, które pozwoli nam zorganizować nasze plany. #foto# Zapraszamy do współpracy i odwiedzenia nas: własna biblioteka, muzeum Majdanu, wystawa wyszywanek, cykliczne warsztaty kulinarne, występy artystyczne naszych artystów, teatr eksperymentalny, spotkania z ciekawymi osobistościami, dziecięce spotkania integracyjne, dyskoteki i zajęcia, spotkania rodziców z dziećmi polsko-ukraińskie i nie tylko###. Zapraszamy do kontaktu : tel 22 401 15 64 Koordynator Ośrodka TPU – Zoryana Skalych z.skalych@tpu.org.pl, tel. 503560795 Pragniemy szczególnie podziękować za wsparcie i współpracę WESTERN UNION www.westernunion.pl

Голодомор був геноцидом українців. Його організатори мали на меті ліквідацію їх як національної спільноти. Цей план не скидався на „остаточне розв’язання єврейського питання” нацистами і не передбачав повного знищення всіх українців. Однак, на думку творця терміну „геноцид” Рафаеля Лемкіна, його втілення означало б, що „Україна загине так само, як коли б було вбито всіх без винятку українців, бо вона втратить ту частину народу, котра зберігала і розвивала її культуру, вірування, її об’єднавчі ідеї, що прокладали їй шлях і давали їй душу, тобто зробили її нацією, а не просто населенням”. Але, хоч як це парадоксально, Голодомор не тільки знищував українську націю. Він її й творив… Саме сьогодні, в четверту суботу листопада, — День пам’яті жертв голодоморів. Терміном „нація” дуже жваво користуються і науковці, і політики, і журналісти, і звичайні обивателі. Така популярність мала б передбачати однакове розуміння. Але насправді його немає. Хтось під нацією розуміє кровну спорідненість людей, чиї предки багато століть живуть на одній території („і мертвих, і живих, і ненароджених”). Хтось вважає її „уявлюваною спільнотою”, яку винайшли інтелектуальні еліти десь у позаминулому столітті.### Проте певну групу на націю перетворює не тільки відповідь на запитання „звідки ми взялися у минулому?”, а й бачення того, „як і чому ми хочемо бути разом у майбутньому”. Тому, як казав Ернст Ренан: „Нація — це щоденний плебісцит”, постійне підтвердження: ми хочемо і маємо заради чого бути разом. На початок ХХ ст. українці вже були розвиненою національною групою зі своєю елітою, представленою здебільшого інтелігенцією та селянами як головними носіями ідентичності. Тому вони спромоглися на творення власної держави на завершальному етапі Першої світової війни. Поразка визвольного руху у 1921-му, розділення й окупація українських теренів істотно сповільнили розвиток українців як модерної національної спільноти. Сповільнили, але не зупинили. Більшовики, щоб утримати панування, пішли на компроміс із українським національним рухом: із кількох колишніх російських губерній, населених українцями, було створено квазі-державну Українську Соціалістичну Радянську Республіку. Таким чином, уперше за сотні років українці добилися власних, хай урізаних і доволі умовних, але кордонів, у яких почала творитися українська політична нація. Ефемерні радянські кордони наповнювалися національним змістом завдяки українізації 1920-х рр. Тоді спостерігався справжній культурний бум у мистецтві, літературі, науці. Тут з’явилася ціла генерація творців, яку згодом, через страшну долю, назвуть „розстріляним відродженням”. Успіх українського проекту в УРСР поставив під сумнів реалізацію радянського проекту в масштабах усього СРСР. Радянський народ, творення якого становило мету політики Кремля, не міг виникнути за умови активного відродження української нації. Ці проекти були взаємовиключні, тому залишитися мав тільки один. І якщо перший міг похвалитися більшими успіхами в культурній сфері, то за другим стояли політична влада і потужний апарат примусу. Відтак у змаганні, яке переросло в протистояння, переміг саме він. Кремль мав можливість силою знищити конкурента і скористався цією можливістю сповна. Голодомор, організатори якого ставили за мету ліквідацію українського селянства як головного носія української ідентичності, поєднаний із репресіями проти суспільної еліти та національної церкви, мав покласти край існуванню українців як окремої національної групи зі своїми традиціями, культурою, спільними уявленнями про майбутнє. Саме так описував радянський геноцид українців Рафаель Лемкін. І влада досягла своєї мети Майже досягла. Мільйони людей було знищено фізично. Хто вижив — зазнали непоправних ментальних втрат, які перетворили їх в осіб, стурбованих лише власним порятунком, нездатних до єднання заради спільних цілей. Геноцид такого роду міг вдатися тільки за умов повного мовчання. Не лише щоб позбавити вмираючих допомоги. Мовчання жертв було продовженням геноциду, воно далі вбивало тих, хто пережив голод. Перетворювало їх у безмовних та бездумних тварин, які не мали минулого, а отже, й майбутнього. І вони мовчали. Більше того — вони стали забувати: так безпечніше і для себе, і для своїх родин. Пам’ять могла коштувати нової хвилі репресій, якої б народ не пережив. Тому українці УРСР мовчки не помічали великих групових поховань на сільських цвинтарях, порожніх класів у школах, у які так і не прийшли вбиті чи ненароджені дітлахи. Проте Сталін прорахувався: не всі українці тоді, в 1933-му, були під його контролем. Мільйони жили поза кордонами УРСР. Мешканці Західної України дізналися про трагедію надто пізно, щоб якось їй завадити. Та й як вони могли зупинити цілеспрямовану політику сусідньої держави? Тоді вони зробили все, аби привернути увагу світу до страшного злочину. У цій справі об’єднали свої зусилля давні політичні конкуренти. Створення допомогових комітетів, інформаційні кампанії легальних політичних та громадських інституцій, кривава помста радянському чиновнику у Львові з боку підпільної ОУН, — у 1933-му ці дії вже не могли врятувати помираючих. Але вони врятували українську націю. Акції продемонстрували: українці, незалежно від того, громадянами якої держави були, відчували себе єдиною спільнотою, дарма що сотні років їх роз’єднували накреслені окупантами кордони. Потім, через десять років після Голодомору, пам’ять про нього послужила одним із тих чинників, котрі штовхнули галичан і волинян на збройну боротьбу проти радянської влади. Українська повстанська армія стала несиметричною відповіддю на мовчазну смерть мільйонів у 1932—1933 рр. Тихий скон від голоду, організованого владою, більше не повторився. Замість очікуваної покори режим отримав шалений опір зі зброєю в руках. Друга світова війна — ще одна страшна трагедія, яка призвела до мільйонних втрат і водночас — до відродження українців як національної спільноти. Притиснуті двома тоталітарними режимами, нацистським та комуністичним, українці піднялися на відчайдушне повстання. Воно охопило терени, що не постраждали від Голодомору, але до нього приєдналися вихідці з усієї України. Після воєнного лихоліття мільйони наших земляків як остарбайтери чи вояки чужих армій опинилися далеко від рідної землі. А там вони отримали можливість говорити про спільно пережиту в 1932—1933 рр. трагедію. Пам’ять про Голодомор, яка активно відроджувалася в діаспорі у 1950—1980-тих, стала важливим елементом єднання українців, завадила їх остаточному розчиненню в еміграційному морі. У Західній Європі, Північній та Південній Америці, у країнах, куди нелегка доля закидала українців після війни, вони видавали спогади та дослідження, організовували громадські акції вшанування пам’яті жертв голоду, ставили їм пам’ятники. Перший монумент трагедії постав у 1983 р. в далекому канадському Едмонтоні. Знак виконано у формі надірваного кола, що символізує навмисно розірваний життєвий цикл, спробу знищити єдність українців як національної спільноти. Але цього розриву не сталося. Навпаки, пам’ять про Голодомор об’єднала українців діаспори. У 1983—1987 рр. вони розгорнули масштабну інформаційну кампанію, доносячи правду про свою трагедію світові. Про Голодомор заговорили провідні медіа, найвище керівництво західних держав. Зрештою, на цю кампанію змушена була реагувати радянська влада: наприкінці 1980-х комуністи в Україні вже не змогли стримати поширення інформації про Голодомор або заперечити його. Правда про геноцид, про масові репресії тоталітарного режиму, що забрали життя мільйонів українців, стала чинником їх пробудження на території УРСР. Сповнилася євангельська істина „Пізнайте правду, і вона зробить вас вільними”. Знання про злочини комунізму вщент зруйнували десятиліттями вибудовувану — страхом чи підкупом — лояльність населення до влади. Крах СРСР став неминучим. Ніби нікуди не зникли мільйони чиновників чи навіть вояків, які присягалися служити, але захищати його не хотів уже ніхто. У незалежній Україні, незважаючи на байдужість нової/старої (пост)комуністичної влади, пам’ять про Голодомор продовжувала єднати українців. З ініціативи окремих громадян та науковців, підхоплено розпочаті в діаспорі дослідження, збір свідчень, пам’ятні акції. До цих процесів почала долучатися державна влада. Що не завжди було на користь справі: вшанування, організовані бездушним бюрократичним апаратом, „масними пальцями офіціозу”, іноді викликали, радше, відразу, ніж бажання приєднатися. Після приходу до влади В.Януковича у 2010-му головними організаторами меморіальних заходів знову стали громадські організації. Можливо, вони втратили у видовищності та масштабності, але стали щирішими і навіть масовішими. Відтак, незважаючи на відмову офіційного Києва від концепції Голодомору як геноциду, кількість українців, котрі вважають його саме таким, продовжує зростати і нинішнього року сягнула 66%. Трагедія 1932—1933 рр. стала темою з минулого, ХХ ст., розуміння якої найбільше об’єднує українців. Тож можемо говорити: Голодомор, який завдав страшних втрат українському народу, перетворив його у пост-геноцидну націю, а заодно привів у суспільному вимірі до того, що психологи називають пост-травматичний ріст. Буває, після пережитих страхіть жертва не ламається, а, навпаки, несподівано отримує додатковий заряд енергії, який сприяє більшій самореалізації. Українці не унікальні: схожу тенденцію можна побачити в історії євреїв, які, переживши Голокост, зуміли мобілізуватися і створити власну державу Ізраїль. На сьогодні пам’ять про знищення нацистами є одним із наріжних каменів національної ідентичності євреїв. Такою стає для українців пам’ять про трагедію 1932— 1933 рр. Голодомор був геноцидом, який не вбив нас. Тож робить сильнішими. Як Голодомор зробив нас нацією. Джерело: http://gazeta.dt.ua#foto#

Napięta sytuacja w Kijowie i wsparcie z Polski dla Ukraińców manifestujących za integracją z Unią Europejską. Do stolicy naszego wschodniego sąsiada wyjechało kilku polityków, w tym Paweł Kowal, Jarosław Kaczyński i Jacek Protasiewicz. Za wspólny i mocny głos w sprawie Kijowa podziękował tym dwóm ostatnim premier Donald Tusk. Szef rządu jeszcze dziś będzie zajmował się kwestią Ukrainy na zwołanym późnym wieczorem spotkaniu w kancelarii premiera. Tusk zaprosił do siebie między innymi szefów MSZ, MSW, Agencji Wywiadu oraz dyrektora Ośrodka Studiów Wschodnich. Aktywny jest też MSZ, do którego został dziś wezwany ambasador Ukrainy w Polsce. W oświadczeniu po spotkaniu MSZ podkreślił swoje zaniepokojenie i oburzenie przemocą zastosowaną przez ukraińskie służby w czasie pacyfikacji uczestników sobotniej manifestacji w Kijowie. Ministerstwo potępiło także użycie przemocy jako sposób rozwiązywania sporów politycznych i wyraziło nadzieję na dialog pomiędzy władzą a społeczeństwem na Ukrainie. W rozmowie z dziennikarzami ambasador Ukrainy Markijan Malskyj podkreślił, że liczy na dialog między władzami swojego kraju i demonstrującymi. Markijan Malskyj jednocześnie nie wykluczył, że rozwiązaniem kryzysu politycznego w jego kraju będą nowe wybory.### Ambasador wyraził ubolewanie z powodu pobicia Polaków podczas sobotniej manifestacji, podkreślając, że władze demokratycznego państwa nie powinny używać siły wobec demonstrujących. Dodał, że przeprosił za zaistniałą sytuację, ale w rozmowie z polskimi dyplomatami poruszył też kwestię relacji Kijów-Warszawa. Malskyj wyraził nadzieję, że stosunki polsko-ukraińskie nie pogorszą się w związku z ostatnimi wydarzeniami. Dodał, że liczy iż sytuacja na Ukrainie zostanie rozwiązana w pokojowy sposób, a dzisiejszy protest nie zakończy się rozwiązaniami siłowymi. Tymczasem o o pokojowy przebieg demonstracji w Kijowie apelują inicjatorzy Partnerstwa Wschodniego. Szefowie MSZ Polski i Szwecji Radosław Sikorski i Carl Bildt we wspólnym oświadczeniu podkreślili, że są pod wrażeniem skali prounijnych manifestacji na Ukrainie. Politycy zaznaczyli, że Unia gotowa jest do podpisania umowy stowarzyszeniowej z Ukrainą, gdy tylko gotowy do tego będzie również prezydent Wiktor Janukowycz. Manifestacje poparcia dla Ukraińców odbywają się też w Polsce. Około stu osób zgromadziło się pod ambasadą Ukrainy w Warszawie. Kolejny dzień z rzędu na Placu Litewskim w Lublinie zebrali się ukraińscy studenci, wspierający swoich rodaków po drugiej stronie Bugu. IAR/KG źródło: http://external.polskieradio.pl zdjęcie: http://portretymiast.blog.polityka.pl#foto#

Towarzystwo Przyjaciół Ukrainy w Warszawie ogłasza akcje „Polskie ferie dla dzieci Majdanu”. Naszym najbliższym celem jest pomóc rodzinom poszkodowanych na Majdanie, w szczególności dzieciom tych co tragicznie zginęli w Kijowie w czasie zamieszek. Drodzy Państwo! Towarzystwo Przyjaciół Ukrainy w Warszawie ogłasza akcje „Polskie ferie dla dzieci Majdanu”. Naszym najbliższym celem jest pomóc rodzinom poszkodowanych na Majdanie, w szczególności dzieciom tych co tragicznie zginęli w Kijowie w czasie zamieszek. Docelowo chcemy opiekować się rodzinami ”majdanowiczów” poprzez zakup niezbędnych rzeczy, leków, produktów lub opiekę medyczną. środki finansowe w formie dobrowolnych wpłat można wpłacać na sub konto: 90 1090 1870 0000 0001 2293 5809 w Banku Zachodnim WBK S.A., 55 Oddział w Warszawie. Mamy już swoje sztaby organizacyjne w Krakowie i Suwałkach, zapraszamy aktywistów z innych miast do przyłączenia się ! Pomagając, robimy nasze życie lepszym:) Z góry dziękujęmy za REPOST.

Co robić w obliczu rosyjskiej agresji na Krymie oraz prawdopodobnej napaści na wschodnie i południowe regiony kraju? – to pytanie coraz częściej słychać na Ukrainie. Uznanie dla dotychczasowej metody postępowania (nieużywanie broni i bierny opór) i podziw dla żołnierzy na Krymie coraz częściej mieszają się z wezwaniami do czynnego oporu. Nadchodzi bowiem godzina X – moment, w którym Rosja przestanie udawać, że to nie jej wojska zajęły półwysep, i wystąpi w roli jego gospodarza. Dziś rosyjska Duma Państwowa ma przyjąć uchwałę o przyłączeniu Krymu do Federacji Rosyjskiej. W niedzielę odbędzie się w tej sprawie referendum, lecz to jedynie farsa. Potem Kreml zapewne stwierdzi, że wojska ukraińskie są armią okupacyjną i powinny opuścić Krym. Jeśli tego nie zrobią, zostaną usunięte siłą. Ukraińscy żołnierze będą się bronić „do krwi ostatniej”… lub dowództwo wyda im rozkaz kapitulacji. Wobec takiej alternatywy formułowane są trzy możliwe sposoby postępowania: * wycofanie żołnierzy już teraz, *zbrojny opór przy wsparciu oddziałów spoza półwyspu, *kontynuowanie dotychczasowej strategii. Zwolennicy pierwszego wariantuprzekonują, że należy wycofać się w szyku zorganizowanym i bez strat własnych. Wojna, jaką Putin wypowiedział Ukrainie, nie kończy się bowiem na Krymie. Celem rosyjskiego prezydenta jest przejęcie kontroli nad całym krajem lub zajęcie jego wschodu i południa. I na odparcie tej agresji należy przygotować państwo i wojsko.### Na dziś Krym jest dla Ukrainy stracony. Zwolennicy tego wariantu przywołują przykład byłego dowódcy floty, który zdradził dzień po otrzymaniu nominacji, oraz wczorajszą zdradę dowódcy batalionu zmotoryzowanego z Bachczysaraju. „Jeśli żołnierze nie zobaczą jasnej strategii naczelnego dowództwa, takich przykładów będzie więcej” – przekonują. Czy można przyglądać się biernie bandytom? Zwolennicy drugiego podejścia twierdzą, że Ukraina ma dość sił, by dać odpór rosyjskiej agresji. Na Krymie stacjonuje 5-6 tys. nieźle wyszkolonych żołnierzy, z odsieczą może im przyjść kilkadziesiąt tysięcy z Ukrainy kontynentalnej. A do tego Kreml odżegnał się od swoich żołnierzy, twierdząc, że to oddziały samoobrony ludności rosyjskiej. „Nie można się przyglądać biernie, jak uzbrojeni bandyci atakują i zajmują nasze jednostki, a żołnierze mają zakaz użycia broni. Mamy czekać, aż wszystkim odetną prąd i wodę oraz pozbawią ich żywności?” – pytają cywile i byli wojskowi. Oskarżają szefostwo MON o brak działań i skupianie się na dzieleniu posad. Na razie nie są to głosy zbyt liczne, lecz stoi za nimi „opór informacyjny” – nieformalna struktura zajmująca się monitorowaniem sytuacji na Krymie i w wojsku. Rząd i ministerstwo obrony, które realizują trzeci wariant, nie ujawniają planów. Ich strategię możemy jedynie odtworzyć na podstawie podejmowanych kroków. Wiemy zatem, że w obliczu agresji rosyjskiej opracowano szczegółowe zasady postępowania: nieużywanie siły; obrona jednostek, sztabów i okrętów; schowanie broni i amunicji. Wszystko po to, by uniknąć błędów popełnionych w 2008 r. przez Gruzję, która dała się sprowokować do ataku na wojska rosyjskie i w efekcie przegrała wojnę. Strategię tę ujawnił w jednym z wywiadów telewizyjnych admirał Ihor Kabanenko, do września ub.r. pierwszy zastępca szefa sztabu generalnego. Dzięki zastosowaniu tej strategii na Krymie nikt nie zginął i wojsko ukraińskie nie dało się sprowokować. Zniweczyło to plany Putina, który w przechwyconej przez wywiad ukraiński rozmowie z dowódcą rosyjskiej Floty Czarnomorskiej wyraził zaskoczenie postawą Ukraińców i domagał się zdecydowanych działań. Po błyskawicznym opanowaniu Krymu planował bowiem wtargnięcie na południe i wschód Ukrainy. Wiele wskazuje na to, że pomocą w opracowaniu ukraińskiej strategii służyli Amerykanie, bo ich wywiad już tydzień wcześniej wiedział, że Putin dokona inwazji na Krym. USA uważnie śledzą rozwój wypadków, dzieląc się danymi wywiadowczymi z Ukraińcami, o czym kilka dni temu powiedział wprost amerykański sekretarz obrony. Na Ukrainie trwa mobilizacja, trwają ruchy wojsk W niedzielę z kolei premier Arsenij Jaceniuk oświadczył, że państwa – gwaranci bezpieczeństwa i integralności terytorialnej Ukrainy (USA i Wielka Brytania) zrobią „wszystko możliwe i niemożliwe”, by Krym pozostał w granicach Ukrainy. W środę Jaceniuka w Białym Domu przyjmie Barack Obama. Amerykanie nieustannie zachęcają też wojska ukraińskie, by wytrwały w „godnej podziwu” wstrzemięźliwości. Poza kilkoma wypadkami dezercji ukraińscy oficerowie i żołnierze zachowali spokój i wierność krajowi. Wsparły ich w tym rodziny, wielu mieszkańców Krymu i pozostałych regionów Ukrainy. Przez internet zorganizowano akcję pomocy moralnej i materialnej dla żołnierzy. Rząd zwiększył środki na zaopatrzenie armii. Do jednostek wojskowych dostarczono sprzęt do nagrywania i transmitowania wydarzeń, bo jedną z form ukraińskiego oporu jest dokumentowanie wszystkiego w nadziei, że posłuży to do osądzenia rosyjskiej agresji oraz do przywrócenia władzy Kijowa nad Krymem. Na Ukrainie trwa mobilizacja, a jednostki z zachodu i centrum przemieszczono na południe i wschód. Z inicjatywy wspomnianego Kabanenki powołano Społeczny Komitet Obrony Ukrainy, który – jak podkreślają organizatorzy – nie stanowi konkurencji dla MON i sztabu generalnego, lecz ma służyć „lepszej komunikacji wojska z opinią publiczną”. To tylko słowa, bo w społeczeństwie wzrasta napięcie wywołane agresją na Krym i widmem wojny. W odpowiedzi na krytykę pod adresem nowych władz byli wojskowi pospieszyli im ze wsparciem, zarazem jednak komunikując narodowi, że dla naprawienia popełnionych błędów w razie konieczności mogą zająć miejsce obecnych rządzących i dowódców. źródło: http://wyborcza.pl zdjęcie: BAZ RATNER / REUTERS

Naszą akcją chcemy objąć tych, którym niezrozumiały ,,dorosły świat” wkroczył brutalnie w czas beztroskiego dzieciństwa i młodości. Cele programu: – Przyjęcie na zorganizowany wypoczynek w Polsce dzieci z rodzin poszkodowanych (rannych, zabitych, prześladowanych), w tragicznych wydarzeniach na Ukrainie z przełomu 2013/2014 roku. – Organizacja pobytu, zakwaterowania, wycieczek, warsztatów, czasu wolnego. – Spotkania z rówieśnikami z Polski, zapoznanie ze szkołami, jednostkami edukacyjnymi w Polsce. – Poznanie kultur: Polski i Europy.### – Zmniejszenie dystansu międzykulturowego, łagodzenie konfliktów. – Nawiązanie długotrwałych przyjaźni pomiędzy Polakami i Ukraińcami. – Rozeznanie długofalowych potrzeb poszczególnych uczestników (potrzeb w funduszach na edukację, programy stypendialne, leczenie, inną pomoc). – Objęcie pomocą długofalową. Pierwszy ,,turnus” przyjechał do Krakowa już 28 kwietnia 2014. Organizator: Towarzystwo Przyjaciół Ukrainy (Warszawa) http://www.tpu.org.pl/ Patronat honorowy: Prezydent Miasta Krakowa Jacek Majchrowski http://krakow.pl/ Kontakt do koordynatora programu: dziecimajdanu@gmail.com -Kraków Kontakt do koordynatora programu: pomocdzieciommajdanu@gmail.com – Warszawa Oliwia Plazewska-Sieradzka +48 512104612 Prosimy o wsparcie naszej akcji poprzez wpłaty na oficjalne konto: 90 1090 1870 0000 0001 2293 5809 w Banku Zchodnim WBK S.A., 55 Oddział w Warszawie Zbiórka publiczna zatwierdzona przez Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji#foto#

Pierwsza grupa siedmiu podopiecznych, po trudach związanych ze zdobyciem wiz i wyrobieniem paszportów, przyjechała 28 kwietnia 2014 roku do Krakowa na tygodniowy pobyt. Patronat honorowy nad akcją objął Prezydent Miasta Krakowa Jacek Majchrowski. Była to grupa studentów w wieku 18-23 lat. Młodzież przyjechała ze Lwowa do Krakowa pociągiem PKP Intercity (bilety zostały ufundowane właśnie przez tę spółkę). Uczestnicy zostali zakwaterowani w Akademiku Nawojki, a wolontariusze rozdali identyfikatory i materiały promocyjne. Dzięki uprzejmości restauracji SMAK UKRAIŃSKI w Krakowie, uczestnicy mieli zapewnione ciepłe posiłki. Już pierwszego dnia młodzież ukraińska zapoznała się z polskimi studentami, którzy studiują filologię ukraińską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podopieczni aktywnie uczestniczyli w zajęciach integracyjnych, nawiązywali kontakty z polskimi studentami i wykładowcami.### W czasie pobytu młodzież zwiedzała Kraków, między innymi: Wawel, muzeum w podziemiach Sukiennic oraz inne znane miejsca w Krakowie i Kazimierzu z uwzględnieniem miejsc związanych z kulturą Ukrainy. Uczestnicy projektu DZIECI MAJDANU zwiedzali Wieliczkę, a dwie osoby przeszły zabiegi lecznicze w uzdrowisku – kopalni soli w Wieliczce. Słodką niespodzianką były warsztaty w KRAKOWSKIEJ MANUFAKTURZE CZEKOLADY ufundowane przez tę właśnie firmę. Nad akcją DZIECI MAJDANU sprawowali pieczę jej koordynatorzy – Aleksandra Zapolska, Olena Zapolska, Mykola Manko oraz wolontariusze: Karolina Pszczoła i Marta Michałek. Druga grupa – obecnie przebywa w Krakowie do 8 czerwca przewidziane jest moc atrakcji w tym między innymi zwiedzanie Zamku na Wawelu, impreza plenerowa i ognisko u Państwa Zielińskich, zwiedzanie Ogrodu Doświadczeń, wizyta w Parku Wodnym. , następnie jedzie na tygodniowy wypoczynek do Bartoszyc, który ogranizuje szkoła ukraińska w Bartoszycach Obecnie TPU jest na etapie przygotowań do przyjazdu 3 grupy dzieci z Ukrainy. Dzięki przychylności URZĘDU MIASTA ST. Warszawy i Centrum Komunikacji Społecznej mamy zapewnione noclegi w dniach 16-29 lipca w Bursie Europejskiej przy ul. Długiej w Warszawie, oraz wyżywienie dla 30 uczestników projektu. Dziękujemy za wsparcie naszej akcji Panu Dyrektorowi Jarosławowi Józwiakowi oraz zastępcy dyrektora Karolinie Malczyk. Mamy potwierdzone bezpłatne bilety do Centrum Nauki Kopernik w Warszawie na 19 lipca na hasło ” Akcja DZIECI MAJDANU” dla 35 osób ( uczestnicy programu plus wolontariusze). Mamy potwierdzone bezpłatne bilety do Warszawskiego ZOO Ponadto z pomocą wolontariuszy dzieci będą aktywnie spędzały czas w Warszawie, Planujemy zwiedzanie Starego Miasta, w tym Zamku Królewskiego. Chcemy zorganizować wyjazdy do ŁAZIENEK Królewskich gdzie na kocach i leżakach można wypoczywać i uprawiać sporty, będziemy mieć ze sobą kosze piknikowe z przekąskami. Oczywiście w ramach Lata w mieści, będziemy organizować w szkołach spotkania dzieci z Ukrainy z dziećmi z Polski W ramach akcji dzieci Majdanu dnia 20 maja Dom Kultury Zacisze oraz TPU zorganizowało Wieczór ukraiński, gdzie między innymi były zbierane fundusze do puszek kwestarskich dla dzieci. Dzięki uprzejmości ojca Piotra Kuszka została przeprowadzona zbiórka 25 maja w Cerkwi grekokatolickiej przy ul. Miodowej. Przyłączają się do nas Klub inteligencji Katolickiej KIK w Warszawie oraz restauracja UKRAIŃSKIE SMAKI. Zapraszamy do współpracy wszystkich, którym na słowa DZIECI,UKRAINA, WOLNOŚĆ serca zaczynają bić mocniej! Liczymy na finansowe wsparcie, ale również na ciepłe słowo w kierunku dzieci. Obecnie pilnie poszukujemy przewoźników, którzy przyłączą się do naszej akcji i zapewnią transfer dla dzieci ze Lwowa do Warszawy i s powrotem. Dalej prosimy o wsparcie naszej akcji, aby zapewnić dzieciom wspaniały pobyt w Polsce. OFICJALNE KONTO AKCJI : 90 1090 1870 0000 0001 2293 5809 w Banku Zachodnim WBK S.A, 55 oddział w Warszawie. Z poważaniem, Koordynator akcji DZIECI MAJDANU Oliwia Płażewska-Sieradzka tel 512 104 612 Towarzystwo Przyjaciół Ukrainy ul. Chełmska 21 bud. 3, 00-724 Warszawa; zarejestrowane w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie, XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, KRS nr 0000190607; Regon: 015732786 , NIP: 525-23-02-766 Konto: Bank BZWBK S.A., 12 Oddział w Warszawie, nr 35 1090 1870 0000 0001 1582 5923 tel./fax: +48 22 851 10 48, e-mail: sekretariat@tpu.org.pl#foto#